• • 

• • Historia szkoły

  • Szkolnictwo w Koninie przez wiele lat podobnie jak w przypadku Rudnik i Rędzin uzależnione było od Mstowa, dopiero od 1905 roku, kiedy utworzono Szkołę Podstawową w Rudnikach mieszkańcy Konina mieli znacznie bliżej i wraz z Rudniczanami uczęszczali do jednej szkoły. Dopiero w 1918 roku Konin doczekał się swojej placówki oświatowej, zajęcia lekcyjne przeprowadzano wówczas w wynajętych od jednego z mieszkańców, pomieszczeniach w centrum miejscowości ale jedynie przez cztery lata.

    W 1920 roku dziedziczka Łącka, przekazała nieodpłatnie ziemię z przeznaczeniem na przyszłą budowę szkoły. Wielkim wysiłkiem społeczeństwa lokalnego, które w odróżnieniu od innych miejscowości, same zgromadziło materiał i wzniosło budynek bez pomocy z zewnątrz. Po wielu perypetiach ostatecznie w 1922 roku staraniem miejscowej ludności, został oddany do użytku jednoklasowy budynek szkolny w centrum miejscowości i to tam właśnie odbywała się nauka dzieci.

     Nowy budynek składał się z jednej klasy, korytarza służącego też jako szatnia, kancelarii, dwóch pokoi i kuchni, natomiast przy szkole znajdował się ogród 0,25 morgi ziemi.

    Pierwszymi nauczycielkami zostały wówczas: J. Zielińska, J. Filisówna, H. Rakowa, a od 1925 roku Wanda Gotmanówna^[1] .

    Pierwsze dane dotyczące liczby dzieci uczęszczających do konińskiej placówki pochodzą z 1924 roku, wówczas szkoła liczyła 75 uczniów, ale oprócz zajęć lekcyjnych prowadzone były też w owym ośrodku trzy miesięczne wieczorowe kursy dla młodzieży starszej, brało w nich udział około 20 osób. Świetnie zarządzana podstawówka, prężnie działała na wielu płaszczyznach,  w 1926 roku Gotmanówna wyszła z inicjatywa utworzenia biblioteki szkolnej, na jednym z zebrań z rodzicami przekonała ich do wniesienia opłaty na potrzebę zaopatrzenia placówki w księgozbiór. Taka opłata wynosiła wówczas 50 groszy, a zebrane pieniądze w kwocie 21 złotych pozwoliły na zakup pierwszych czterech książek.

    W 1927 roku, uczniowie zorganizowali  na zakończenie roku szkolnego przedstawienie pt. „Zaśnij Oczko”, a dochód z biletów wstępu na spektakl w kwocie 51 zł. 50 gr., przeznaczono na powiększenie zasobów biblioteki, która liczyła wówczas 16 egzemplarzy^[2] , o kolejne 11 książek oraz prenumeratę „Płomyka” wzbogaciła się w roku następnym. 

    W roku szkolnym 1928/1929 na prośbę mieszkańców wsi w placówce uruchomiono w miesiącach zimowych, kursy wieczorowe – dokształcające dla młodzieży w wieku 15 – 18 lat, jednak z powodu bardzo ostrej zimy trwały one jedynie dwa miesiące^[3] .

    Niecodzienna wizyta w konińskiej szkole miała miejsce w 1930 roku, wówczas z wizytacją kanoniczną przybył pierwszy biskup nowoutworzonej diecezji częstochowskiej Teodor Kubina^[4] .

    W 1933 roku celem szerzenia idei oszczędzania wśród dzieci,  dyrektorka szkoły pomogła utworzyć Szkolną Kasę Oszczędności, opartą o PKO, która działała bardzo prężnie, o czym świadczyć może fakt, iż zajęła trzecie miejsce w konkursie na najlepszą Szkolną Kasę Oszczędności, organizowanym w 1936 roku przez PKO^[5] .

    Funkcjonowanie szkoły zakłócił dopiero wybuch II wojny światowej we wrześniu 1939 roku, działania wojenne przetoczyły się również przez Konin. Pierwsze dni okupacji były dla mieszkańców niewiadomą, a rok szkolny zaczął się dopiero 2 października. Piętno wojny odbiło się na frekwencji uczniów, których zubożałe rodziny nie stać było na posyłanie do  konińskiej placówki, z  grupy 63 zapisanych dzieci, jedynie niewielka część uczęszczała na zajęcia. W następnym roku szkolnym edukację rozpoczęły 74 dzieci, jednak 19 z  nich  ubyło zwłaszcza za sprawą zsyłki rodzin na przymusowe roboty w głąb Rzeszy^[6] .

    Nauka w poprzednich latach toczyła się według trybu przedwojennego z zachowaniem przerwy wakacyjnej, ale począwszy od roku szkolnego 1941/1942 nastąpiła zmiana, nauka odbywała się bez przerw ( jedynie zimą ze względu na duży mróz zajęcia były odwoływane) począwszy od 19 sierpnia. Również od tego czasu, aż do końca wojny w zastępstwie podręczników, zaczęto nauczać języka polskiego, (przynajmniej według oficjalnej wersji) za pomocą prenumerowanego miesięcznika kolaboracyjnego dla dzieci starszych „Ster” i dzieci młodszych „Mały Ster”^[7] . Patriotyczne nastawienie ówczesnej dyrektorki szkoły, która prowadziła też na terenie wsi tajne nauczanie dla niewielkiej grupy dzieci, sprawiło, że były one  wychowywane w duchu polskości, nie ulegając presji okupanta. Patriotyczna działalność Pani Dyrektor przejawiało się też we współpracy z Armią Krajową na terenie gminy. Wanda Maria Gotman pełniła wówczas rolę łączniczki, organizowała narady, zbiórki i werbowała nowy członków, przechowywała również broń i dokumenty. Współpracowała również z Antonim Banasiem, który kierował tajnym nauczaniem i Batalionami Chłopskimi. Jej działalność pod przykrywką nie pozwalała się  przeciwstawić  hitlerowskim nakazom, czego wyrazem była przymusowa zbiórka ziół w okresie letnim oraz założona przy szkole szkółka drzew morwowych, które miały zapoczątkować hodowlę jedwabników^[8] .

    Kolejny raz prace szkoły zakłócona została po zakończeniu roku szkolnego 1943/ 1944 dnia 15 lipca, bowiem na wznowienie nauki dzieci czekały, aż do 1 marca 1945 roku. Wówczas to, budynek szkolny zajęty był przez wojsko niemieckie, przygotowujące się do odparcia zbliżającego się wojska radzieckiego. W szkole nocowali ludzie pracujący przy budowie umocnień i bunkrów, natomiast dzieci i nauczyciele zmuszeni byli do pracy na powstającym lotnisku Rudniki, aż do dnia 1 listopada 1944 roku.

    Po wkroczeniu Sowietów, dalej nie można było wznowić nauki, bowiem wówczas budynek zmienił przeznaczenie i służył do przerzutu wojska i zaopatrzenia na front. W marcu 1945 roku rozpoczęto naukę, jednak zdewastowany budynek, zniszczone ławki i brak podręczników sprawiły duże problemy, z którymi trzeba się było uporać z pomocą mieszkańców. Doprowadzenie budynku do dobrego stanu nie trwało długo, prace ukończono w sierpniu 1946 roku, a na koniec ogrodzono szkołę i na jej placu ustawiono krzyż, którego poświęcenie było ważnym wydarzeniem, któremu towarzyszyła duża uroczystość^[9] .

    We wrześniu 1946 roku nauka rozpoczęła się według nowej reformy, która zlikwidowała czwartą klasę w Koninie, a dzieci odesłane zostały do Rędzin i Rudnik gdzie znajdowały się szkoły 8 klasowe. Konińska placówka kolejny raz potrzebowała remontu, w szkole było zimno i panował przeciąg, ciężkie warunki pracy zgłaszała nie raz konińska „Siłaczka” – Gotmanowa, trzeba było nieszczęścia żeby ten problem został zauważony. Ciężkie warunki pracy były przyczyną choroby, zapalenia ucha środkowego, opon mózgowych, a w następstwie śmierci, Marii Wandy Gotman, która zmarła o godzinie 11 dnia 5 listopada 1946 roku (dziś możemy zrozumieć, że brak współpracy dyrektorki z władzami komunistycznymi i działalność patriotyczna w czasie okupacji mogły być przyczyną celowego działania władz i utrudniania jej działalność, a w następstwie śmierci).

    Śmierć kierowniczki szkoły spowodowała przerwę w nauczaniu trwającą od 26 października do 5 lutego 1947 roku, czyli do czasu przejęcia obowiązków przez nowego nauczyciela, został nim Stanisław Sobera, przeniesiony na własną prośbę z Mirowa. Nauka prowadzona przez nowego nauczyciela obfitowała w liczne przerwy spowodowane chorobą nauczyciela, przez co nie zdołano zrealizować materiału. Na koniec roku szkolnego urządzono przedstawienie, z którego dochód posłużył do zakupu nowych książek dla biblioteki, której liczba rewersów wzrosła do 105. W roku następnym ponownie utworzono klasę czwartą^[10] .  

    Następny rok szkolny 1948/1949 przebiegał z wielkim marazmem, w pierwszych dniach września dwutygodniową przerwę wymusiła epidemia odry, ale  począwszy od lutego znów naukę przerwano z powodu wyjazdu nauczyciela do Kielc na kurs nauczycielski (kurs dla nauczycieli niekwalifikowanych).

    Jakby tego było mało kolejny raz na przełomie maja i czerwca uczniowie mieli dwa tygodnie wolne od nauki, bowiem nauczyciel przygotowywał się do egzaminów. Pomimo tych trudności w owym roku dokonano tez wielu prac na rzecz szkoły. Pierwszym ważnym punktem do zrealizowania było utworzenie V klasy, gdyż uczniowie z Konina po ukończeniu klasy IV mogli kontynuować naukę, ale w innych okolicznych szkołach i zazwyczaj kończyło się to na chęciach, czego zapewne przyczyną były w większości obowiązki i praca na wsi. Jedynie odsetek młodzieży wysyłany był przez rodziców na dalszą edukację, aby temu zapobiec i dać szansę młodym, rodzice podchwycili pomysł z którym wyszedł Sober, zobowiązali się dokonać zbiórki pieniędzy (300 zł od rodziny), za które w przeciągu kilku tygodni wyremontowano dwa pomieszczenia dla nauczyciela i nową salę szkolną, oraz ...ustęp przed budynkiem. Niedługo potem z sadu należącego do szkoły (sad nauczycielski) wykopano wszystkie rosnące tam drzewka wiśni, uporządkowano i  urządzono boisko dla młodzieży.

    Dnia 21 stycznia 1949 roku miała miejsce wizyta inspektora szkolnictwa Antoniego Kłyka, nie było by w tym nic dziwnego czy nadzwyczajnego, gdyby nie uwaga jaką zwrócił Soberowi, zalecił bowiem aby „portrety dostojników państwowych przewiesić na przednią ścianę w miejsce… kapliczki szkolnej^[11] .

    Dość duże zmiany w funkcjonowaniu placówki miały miejsce w 1950 roku, Po odejściu dotychczasowego kierownika Sobera, jego miejsce zajął Henryk Kania. Nauczyciel przychodzący do Konina ze Szkoły Podstawowej w Lipiu. W raz z nim grono pedagogiczne uzupełniły: Zofia Kania i Józefa Miłakowska, która pracowała jedynie do 1 listopada,  później została zastąpiona przez mieszkankę Rudnik, dotychczasową nauczycielkę Szkoły Podstawowej w Kościelcu Felicję Kufel. Wielkim świętem był dzień 30 kwietnia 1951 roku, gdy ku uciesze uczniów zakupiono radioodbiornik, który „połączył konińską szkołę z całą Polską” - jak podaje w kronice szkolnej kierownik Kania.

    Kolejne lata upływały bez większych zmian, pierwsza nastąpiła dopiero we wrześniu 1953 roku, duża liczba uczących się dzieci wymusiła zatrudnienie czwartego nauczyciela, do pracy na to stanowisko nominowany został Julian Kościański, ale nie chciał zamieszkać w Koninie, wolał dojeżdżać z Częstochowy i po dwóch tygodniach zrezygnował z pracy. Jego następcą został Stefan Biś. Nauka odbywała się wówczas, aż w siedmiu oddziałach.

    Najprawdopodobniej od września 1955 roku pracę w Koninie podjęła Elżbieta Łęgowik, nauczycielka niekwalifikowana, która musiała ciągle wyjeżdżać na kursy nauczycielskie, jak się później okazało, zrodziło to poważny konflikt wśród grona pedagogicznego, które musiało zastępować nieobecną nauczycielkę. W owym czasie rozgorzała prawdziwa walka między kierownikiem a nauczycielką Felicją Kufel. Kania przez dwa lata nie podaje w kronice żadnych merytorycznych wiadomości z życia szkoły, a skupia się jedynie na opisie błędów

    

    Zdjęcie 1. Szkoła Podstawowa w Koninie w latach 80 tych.

    wychowawczych i występków Kuflowej, oskarżając ją o całe zło w konińskiej placówce, ona jednak nie bała się niczego ani nikogo,  nawet dzieci biła pomimo wielu skarg . Ta barwna postać zrezygnowała z pracy w Koninie w 1958 roku i dopiero wówczas jak podaje kierownik dzieci odżyły, nie musiały się bać, a pośród grona pedagogicznego nastał błogi spokój.

    Rok szkolny 1958/1959 przebiegał bez problemów jednak nie obyło się bez zmian w składzie nauczycielskim, pracowali wówczas: Henryk Kania, Zofia Kania, Teresa Kozłowska i  Mirosława Kustra, którą zastąpiła po pierwszym półroczu Wiesława Minkina, przez kolejne lata zatrudniono jeszcze jednego nauczyciela, a pracę w szkole rozpoczął też katecheta.

    Zwiększająca się z roku na rok liczba uczniów, sprawiła potrzebę rozbudowy placówki, inicjatywę w tym kierunku podjął Komitet Rodzicielski, który zabiegał u władz o pomoc i pozwolenie. W sukurs przyszła pomoc z rudnickiej „Stali” , bowiem dobrze prosperujący zakład objął patronat na konińską szkołą i przysłużył się w gromadzeniu materiałów na zakładaną inwestycję. Pierwsze prace ruszyły z wielkim impetem 15 czerwca 1961 roku. Ich autorstwem byli mieszkańcy wsi w tym również młodzież. Jednak prócz zapału potrzebne były również pieniądze, a tych brakło po dwóch miesiącach robót, co spowodowało wstrzymanie prac. Przez następne lata uczniowie „upchani” w czterech małych salkach mogli jedynie patrzeć na gołe mury niedokończonej budowy. Dalsze prace ruszyły dopiero na dobrą sprawę dopiero w kwietniu 1964 roku, kiedy Cementownia Rudniki, włączyła się do pomocy, wówczas w kilka miesięcy zdołano przykryć budynek, a ostateczne prace zakończono  15 listopada 1964 roku. Uroczystego otwarcia nowych izb dokonano w sobotę 21 listopada przy obecności wielu zaproszonych gości.

    Na początku roku szkolnego 1965/1966 nastąpiła zmiana na stanowisku kierownika szkoły i przetasowania w gronie pedagogicznym. Nowym kierownikiem został Mieczysław Oberski, a prócz niego w szkole uczyli: Daniela Oberska, Alfreda Benduch, Alicja Kuśmierz, Lucyna Migoń, Zofia Ociepa.

    Bardzo szczęśliwym był dla uczniów z Konina rok 1967, najpierw działający przy szkole zespół wokalno – instrumentalny wziął udział w Festiwalu Leśnych Estrad Katowickiej Chorągwi Harcerskiej w Olsztynie, gdzie zajął zaszczytne drugie miejsce, dzięki czemu wystąpił w obchodach Święta Ludowego dnia 2 czerwca 1968 roku, przed obliczem najwyższych władz partii z powiatu częstochowskiego, czym owy zespół zyskał sobie sporą popularność. Przez następne kilka lat zespól ten zwyciężał bezkonkurencyjnie wszystkie konkursy szczebla powiatowego i reprezentował szkołę na imprezach rangi wojewódzkiej zyskując zawsze pochlebne recenzje,  w 1972 roku zdobył wyróżnienie trzeciego stopnia, a w 1973 drugie miejsce.

    Począwszy od września 1973 roku szkoła w Koninie w wyniku powołania Zbiorczej Szkoły Gminnej w Rędzinach, została przemianowana na filie wspomnianej placówki i tym samym podlegała władzy tamtejszego dyrektora. Na początku roku szkolnego 1981/1982 kierowniczką szkoły została Alfreda Benduch, a grono pedagogiczne wzmocniły nowe nauczycielki: Lidia Boguś (Pasternak), Jolanta Sikora, Barbara Anzorge, Zofia Basiak i Józefa Rynkun (pracująca już w przeszłości w Koninie od 1967).  Budynek został wyremontowany, dołączono nowe izby lekcyjne i doprowadzono bieżącą wodę.

    Zdjęcie 2. Zespół wokalno – instrumentalny z Konina podczas Festiwalu Leśnych Estrad Katowickiej Chorągwi Harcerskiej w Olsztynie. Stoją od lewej: Alojzy Skroński, Stanisław Sojda, Józef Skroński, Zbigniew Kapica, Zofia Michalak, Barbara Kyzioł, Mieczysław Oberski (kierownik szkoły), Jacenty Chadryś, Halina Ociepa, Bożena Kyzioł, Lidia Skibińska, Teresa Michoń, Anna Derda, Irena Kamysz, Elżbieta Szyda, Krzysztof Kubat, Maria Kyzioł.

     

     

     

    

    Zdjęcie 3. Uczniowie i nauczyciele podczas wycieczki do Wieliczki

     

    Następnego roku znów zmieniła się obsada kadry nauczycielskiej, tym razem na dłużej, pracę rozpoczęli: Małgorzata Chruścińska (Wachułka), Iwona Sikora, Teresa Świącik, Marian Witkowski, Marek Dudzik, a od 1984 roku Ewa Żelazko.

    

    Zdjęcie 4. Grono pedagogiczne Szkoły Podstawowej w Koninie w roku szkolnym 1982/1983.  Od lewej stoją: w górnym rzędzie: Alfreda Benduch, Krystyna Staniec, Teresa Świącik, Marian Witkowski. W dolnym rzędzie: Lidia Pasternak, Józefa Rynkun, Iwona Piecuch, Marek Dudzik.

     

    Po kilkunastu latach nie obecności na scenach konkursowych w 1992 roku grupa dzieci z konińskiej szkoły pod wodzą Krystyny Staniec, odniosła spory sukces, otrzymał bowiem wyróżnienie III stopnia na XVII Wojewódzkim Przeglądzie Zespołów Artystycznych. W 1993 roku pracę w szkole podjęło już 15 nauczycieli, co przy wciąż zmniejszającej się liczbie uczących się dzieci dawało świetny efekt, bowiem małe, kilkuosobowe klasy miały większe możliwości posiąść przedkładaną im wiedzę. Na dodatek dla zwiększenia komfortu nauki w 1995 roku po wielu zabiegach Rady Pedagogicznej i dyrekcji budynek szkolny został powiększony o nowe sale lekcyjne.

    Od 30 kwietnia 1998 roku Dyrektorem szkoły został wybrana w drodze konkursu Lidia Pasternak, która zastąpiła odchodząca na emeryturę, wieloletnią pracownicę szkoły Alfredę Benduch. Kadrę nauczycieli stanowili: Barbara Anzorge, Katarzyna Kalus, Beata Pruban, Iwona Piecuch, Krystyna Staniec, Teresa Świącik, Bożena Lasak, Marek Dudzik, Małgorzata Wachułka, Alicja Łoboda, Małgorzata Dydkowska, Katarzyna Busz, Stefan Grzeliński, Barbara Gajda. Obsługę stanowili: Bogdan Bylica, Hanna Borkowska, Krystyna Staniec.

    Rok szkolny 1999/2000 był Konina niezwykle ważny, bowiem reforma oświatowa przewidywała utworzenie gimnazjów. Wiązało się to z reorganizacją klas i etatów nauczycielskich. Wówczas szkoła podstawowa liczyła tylko sześć klas, a uczniowie kontynuować mieli naukę w rędzińskim lub rudnickim gimnazjum. Kolejne lata pomimo zmniejszenia liczby klas nadal upływały pod znakiem prężnego działania. Do kadry nauczycielskiej dołączyli: Joanna Tarasek, Dagmara Mazurek, Anna Puchalska, obsługę uzupełnili Krystyna Staniec i Ryszard Sołtysiak.

     

    

    Zdjęcie 5. Tablica pamiątkowa z okazji nadania szkole imienia.

     

    Rok szkolny 2003/ 2004 rozpoczął się od zmiany na stanowisku dyrektora szkoły: Lidię  Pasternak zastąpiła Bożena Lasak. Wśród nowych nauczycieli pojawili się również: Irena Górniak, Małgorzata Szwaja, Anna Malczewska, Andrzej Pindych, Piotr Kulasiewicz, Magdalena Chrząstek. Kolejne zmiany dotyczyły remontu i termomodernizacji budynku. Szkoła zyskała nową stolarkę okienną, dach. Unowocześnienie budynku sprzyjało lepszym warunkom nauki.

    17 października 2007 roku miała miejsce uroczystość nadania szkole  imienia Marii Konopnickiej.

    

    Zdjęcie 6. Uczniowie i nauczyciele na jasełkach szkolnych w 2018 roku: Rozalia Kurzok, Mariola Zgrzebna, Alfreda Benduch, Agnieszka Górniewicz, Bożena Lasak, Adam Jaruga, Amelia Szleper.

     

    Patrona szkoły wybrali zgodnie, zarówno Nauczyciele jak i Rada Rodziców i uczniowie. Wybór nie był przypadkowy wiązał się z historią miejscowości i szkoły, która miała mocno ludowe tradycje, a właśnie osoba Marii Konopnickiej upatrywana była jako poetka ludowa. W hucznej  uroczystości, uczestniczyli: Wójt gminy Rędziny Waldemar Chmlelarz, Przewodniczący Rady Gminy Stefan Knol, Radni gminy Rędziny, przedstawiciel NSZZ „Solidarność” Maria Sałata, Dyrektor „Cemex” Cementowni Rudniki Piotr Bąbelewski byli pracownicy i absolwenci, dyrektorzy szkół gminnych, uczniowie i społeczność lokalna.

    

    

    Zdjęcie 7. Mural z okazji 100 lecia placówki i tablica pamiątkowa poświęcona Marii Wandzie Gotman.

    Niedługo później szkoła organizowała kolejną wielką uroczystość, 11 czerwca 2008 roku nastąpiło nadanie i poświęcenie sztandaru szkoły ufundowanego przez wójta Waldemara Chmielarza.

    W 2018 roku nastąpiła kolejna zmiana na stanowisku dyrektora. Pracującą od lat z wieloma sukcesami Bożenę Lasak zastąpił Adam Jaruga. Był to rok na który, przypadała też rocznica 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Tę rocznicę uwieczniono poprzez wmurowanie tablicy pamiątkowej i wkopanie drzewa w obecności wójta Pawła Militowskiego.

    Przez kolejne lata szkoła rozwijała się prężnie, przy pomocy rodziców wszystkie pomieszczenia zostały gruntownie wyremontowane, w salach zamontowano nowe podłogi, przy pomocy władz gminnych szkoła została doposażona w sprzęt multimedialny i ekrany multimedialne. W toczeniu szkoły powstało nowe ogrodzenie, mural okolicznościowy, a cały plac został na nowo zagospodarowany.

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Bibliografia

     

    1. Folfasiński S., Szkolnictwo regionu częstochowsko-kłobuckiego w okresie stanisławowskim „Nad Wartą” 1965, Nr 7.

    2. Lipiec J., Materiały do dziejów szkolnictwa i oświaty ludowej w okręgu częstochowskim w wieku XIX [w:] Ziemia Częstochowska t.V, Katowice 1965.

    3.Lipiec J., Szkolnictwo elementarne okręgu częstochowskiego na przełomie XVIII i XIX wieku [w:] Ziemia Częstochowska t. VIII, Katowice 1970.

    4. Mizia T., Szkolnictwo parafialne w czasach Komisji Edukacji Narodowej, Wrocław, Warszawa, Kraków 1964.

    5. Sikora M.,

    6. Snoch B., Oświata częstochowska pod rządami Prus (1795-1807) „Nad Wartą” 1989, Nr 10,

     

    
    

    ---

    [1] Wanda Gotman – Urodzona w 1899 roku, zmarła 5 listopada 1946 roku, przez 22 lata pracowała w Koninie jako nauczycielka i kierowniczka, przeniesiona ze szkoły we Mstowie, autorka kroniki opisującej najdawniejsze losy konińskiej szkoły podstawowej, żołnierz Armii Krajowej, organizatorka żucia społecznego w Koninie gdzie podczas wojny prowadziła tajne nauczanie.

    [2] Kronika Szkoły Podstawowej w Koninie, s.1 – 2.

    [3] Tamże, s. 3.

    [4] Teodor Kubina (ur. 16 kwietnia 1880 w Świętochłowicach, zm. 13 lutego 1951 w Częstochowie) – polski duchowny katolicki, pierwszy biskup częstochowski. 14 grudnia 1925 został mianowany biskupem ordynariuszem nowo powstałej diecezji częstochowskiej. Sakrę biskupią przyjął na Jasnej Górze 2 lutego 1926. Utworzył Seminarium Duchowne oraz tygodnik Niedziela. W lipcu 1946, w odpowiedzi na pogrom kielecki, jako jeden z nielicznych hierarchów kościelnych otwarcie i bezwzględnie potępił ten mord, co spotkało się z dezaprobatą kardynała Augusta Hlonda - ówczesnego prymasa Polski.

    [5] Kronika Szkoły Podstawowej w Koninie, s. 8.

    [6] Tamże , s. 14 – 16.

    [7] Ster - ilustrowany polskojęzyczny miesięcznik. Powszechne i obligatoryjne czasopismo dla młodzieży szkół podstawowych pod redakcją kolaboranta Feliksa Burdeckiego wydawane w latach 1940-1944 przez Wydział Nauki Wychowania i Oświaty Ludowej przy rządzie Generalnego Gubernatorstwa w Krakowie. Zastępowało podręczniki szkolne do nauki języka polskiego. W okresie okupacji niemieckiej wychodziło również pismo Mały Ster przeznaczone dla uczniów szkół powszechnych z klas 1 do 2-giej. Pisma te zastąpiły wydawany do 1939 Płomyczek.

    [8] Tamże , s. 17.

    [9] Tamże , s. 20.

    [10] Tamże , s. 31.

    [11] Tamże , s. 31.

Lorem ipsum dolor

• • Morbi volutpat enim

  • Etiam lacinia feugiat libero, quis sodales metus porta quis. Proin maximus feugiat ipsum id rhoncus. Donec quis dolor eu est sagittis cursus sed eu ex. Suspendisse bibendum dignissim justo. Aliquam vestibulum magna at iaculis eleifend. Sed mattis ligula et sem egestas rutrum. Vestibulum

• • Placerat ipsum

  • Etiam lacinia feugiat libero, quis sodales metus porta quis. Proin maximus feugiat ipsum id rhoncus. Donec quis dolor eu est sagittis cursus sed eu ex. Suspendisse bibendum dignissim justo. Aliquam vestibulum magna at iaculis eleifend. Sed mattis ligula et sem egestas rutrum. Vestibulum

• • Aliquam congue fermentu

  • Etiam lacinia feugiat libero, quis sodales metus porta quis. Proin maximus feugiat ipsum id rhoncus. Donec quis dolor eu est sagittis cursus sed eu ex. Suspendisse bibendum dignissim justo. Aliquam vestibulum magna at iaculis eleifend. Sed mattis ligula et sem egestas rutrum. Vestibulum

• • Placerat ipsum

  • Etiam lacinia feugiat libero, quis sodales metus porta quis. Proin maximus feugiat ipsum id rhoncus. Donec quis dolor eu est sagittis cursus sed eu ex. Suspendisse bibendum dignissim justo. Aliquam vestibulum magna at iaculis eleifend. Sed mattis ligula et sem egestas rutrum. Vestibulum

• • Morbi volutpat enim

  • Etiam lacinia feugiat libero, quis sodales metus porta quis. Proin maximus feugiat ipsum id rhoncus. Donec quis dolor eu est sagittis cursus sed eu ex. Suspendisse bibendum dignissim justo. Aliquam vestibulum magna at iaculis eleifend. Sed mattis ligula et sem egestas rutrum. Vestibulum

• • Aliquam congue fermentu

  • Etiam lacinia feugiat libero, quis sodales metus porta quis. Proin maximus feugiat ipsum id rhoncus. Donec quis dolor eu est sagittis cursus sed eu ex. Suspendisse bibendum dignissim justo. Aliquam vestibulum magna at iaculis eleifend. Sed mattis ligula et sem egestas rutrum. Vestibulum